Kościół pw. św. Marii Magdaleny w Dukli

              Pierwszy  kościół parafialny w Dukli był skromną, murowano- drewnianą  XV- wieczną budowlą. Kościół ten zniszczeniu uległ w czasie pożaru  Dukli w 1738 r. Na jego miejscu został zbudowany w latach 1742-65 nowy kościół. Fudatorem był Jerzy Wandalin Mniszech wraz z żoną Marią Amalią. 

Szerokość geograficzna 4926\'27.1''N

Długość geograficzna 2110\'25''E

Kościół stanowi ciekawy przykład architektury późnobarokowej z cennym  rokokowym wyposażeniem wnętrza. Jako obiekt jednonawowy z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, posiada parą kopułowych kaplic przy nawiez  przedsionkiem od zachodu i przybudówkami zakrystyjnymi przy prezbiterium. Obie kaplice są symetryczne, z dekoracją rokokową i wypełnionymi lustrami w rokokowych ramach.  Uwage zwraca drewniana, złocona dekoracja. Polichromię  wykonał  Antoni Stroiński  w latach 1770-79. Rokokowy ołtarz główny wykonano  według projektu Piotra Polejowskiego w latach 1772-73.Oprócz ołtarza głównego kościół posiada dwa ołtarze boczne: prawy, z obrazem św. Antoniego i rzeźbami proroków i lewy, z obrazem Wizja św. Jana z Dukli .Ciekawa jest również  Ambona z lat 70-tych XVIII w., z rzeźbami czterech ojców kościoła: Augustyna, Hieronima, Ambrożego i Grzegorza Wielkiego . Jednym z najciekawszych miejsc w kościele jest znajdujący się w południowej kaplicy pomnik nagrobny Marii Amalii z Brűhlów Mniszchowej, będący jednym z wybitniejszych dzieł polskiej rzeźby rokokowej a wykonany przez Jana Obrockiego w 1773 r. z białego i czarnego marmuru. Przedstawia leżącą postać zmarłej w bogatym stroju dworskim, ułożoną na sarkofagu. Wchodząc do kościoła w przedsionku napotykamy jeszcze klasycystyczny nagrobek Franciszka Stadnickiego (zm. 1810).