Tyrawa Solna

Wieś leży w dolinie Sanu, u stóp Gór Słonnych. Istnieje tu ośrodek wypoczynkowy i gospodarstwa agroturystyczne.

Szerokość geograficzna 4936\'31.2''N

Długość geograficzna 2216\'56''E

Historia

Pierwsze wzmianki Tyrawie Solnej pojawiają się w latach 1372-1378, kolejna w 1402 r. Wówczas wspomniana jest tzw. Tyrawa Minor (obecnie Wołoskiej), co sugeruje istnienie również Tyrawy Maior. Kolejna wzmianka pochodzi z 1424 r., kiedy to żupnikiem solnym jest Matiasz ze Boisk. Jemu też w rok później król Władysław Jagiełło powierza osadzenie miasta Tyrawa, będąca dziś obecnym Mrzygłodem.

Na jej terenie, na wzgórzu Diabla (Czarcia) Góra nad Sanem, naprzeciwko Mrzygłodu, gdzie odkryto ślady wczesnośredniowiecznego grodziska.

Początkowo obecna Tyrawa Solna stanowiła jedna miejscowości z Mrzygłodem. Według miejscowej tradycji wylew Sanu i zmiana jego koryta doprowadziły do powstania dwóch miejscowości.

We wsi pozostały ślady istniejącego tutaj przemysłu solnego, między innymi studnia, z której była wydobywana solanka. Znajduje się ona w przysiółku zwanym Podczernie. Sól eksploatowano ze źródeł solnych aż do końca XVIII w., kiedy to władze austriackie zamknęły wydobycie. Mimo to mieszkańcy wsi korzystali nadal z tutejszej soli, szczególnie w okresach wojen i kryzysów. Ostatni raz odwarzano solankę w czasie II wojny światowej.

Współcześnie warzy się sól, lecz jedyni w formie atrakcji turystycznej, podczas organizowanego w Mrzygłodzie jarmarku.

Zabytki

- Dawna, filialna cerkiew greckokatolicka, pod wezwaniem Jana Chrzciciela. Zbudowana w 1837 r., przez cały XIX w. rozbudowywano. Odnawiano ją w 1927 roku oraz w latach dziewięćdziesiątych, dwudziestego stulecia. Jest to obiekt orientowany, murowany, potynkowany, zewnętrznie dwudzielny. Dachy dwuspadowe, kryte blachą, nad nawą główną ośmioboczna pozorna wieżyczka sygnaturowa. Wieża o trzech kondygnacjach zwieńczona czterospadowym dachem. Wokół cerkwi pozostałości starego cmentarza. Świątynie zbudowano z fundacji Jereja Majckiego, proboszcza tyrawskiego, przez majstrów Wasyla Bułktrymyla, Gabriela Machowskiego oraz Andrzeja Dudę.

Świątynia jest drewniana, orientowana, trójdzielna, z dostawioną z przodu wieżą. Całość kryta blachą, nawa dachem dwuspadowym, wieża czterospadowym. We wnętrzu piękna polichromia figuralna i ornamentalna z 1927 r., wykonana przez Władysława Lisowskiego. Zachowana wyposażenie, współczesne cerkwi. Szczególnie interesujący, jest piękny ikonostas – dzieło Józefa Bogdańskiego, odrestaurowany w ostatnich latach. Po bokach ołtarze boczne, tworzące całość z ikonostasem. Jedno z najpiękniejszych wnętrz cerkiewnych na terenie sanocczyzny. Od 1947 r. jest użytkowana jako kościół rzymskokatolicki.

- 2 murowane kapliczki z XIX w.