Maniów

  NA SZLAKU DROGI KARPACKIEJ

                 Na wschód od Woli Michowej, przy drodze do Cisnej położona jest niewielka dziś osada leśna Maniów.

Szerokość geograficzna 4913\'17.9''N

Długość geograficzna 2211\'52''E

Przywilej lokacji na prawie wołoskim a co za tym idzie 24 letnią wolniznę wydał dla Maniowa starosta sanocki Sebastian Lubomirski w 1554 roku, lecz pierwsi osadnicy rozpoczęli tu karczunek już w 1551 roku. W 1657 roku Jerzy Rakoczy najeżdżając na wieś spustoszył ją i wyludnił. W XIX wieku jak w  większości podobnych Bieszczadzkich miejscowości znajdował się tutaj folwark , młyn oraz cerkiew.Mieszkańcy utrzymywali się głównie z pracy w lesie.W okresie międzywojennym w 76 gospodarstwach mieszkało około 450 osób.

                Po  okresie potyczek z oddziałami UPA i późniejszej akcji wysiedleńczej wieś ta podobnie jak wiele innych w Bieszczadach przestała istnieć. Pamięć o tamtym okresie zachowała jedynie murowana kapliczka przy drodze do Żubraczego i 9 nagrobków na przycerkiewnym cmentarzu. Po drwnianej cerkwi pw. św. Mikołaja z 1841 roku i zniszczonej po 1944 pozostała jedynie podmurówka. Dzisiejszy Maniów to kilkanaście domów i 14 rodzin oraz kilka połemkowskich chyży.

ŹRÓDŁO : Urząd Gminy Komańcza

OPRAC :  Grzegorz Dereń / ZETO-RZESZÓW