Cerkiew w Równi uważana jest za perełkę architektury bojkowskiej. Zbudowana została na początku XVIII. Remontowana i konsekrowana w 1780 r. Użytkowana do 1951 r. 
Szerokość geograficzna 4924\'23''N
Długość geograficzna 2235\'29.4''E
Cerkiew drewniana, konstrukcji zrębowej, trójdzielna, trójkopułowa, z opasaniem opartym na uskokowych rysiach. Ponad babińcem empora konstrukcji słupowej. Sanktuarium, nawa i babiniec kwadratowe w planie. Nawa najobszerniejsza. Na zrębie ścian nawy i babińca tambury (nad nawą ośmioboczny, nad sanktuarium czworoboczny). Dachy nad każdą z przestrzeni w formie kopuł o sferycznym profilu, z okapem ( nad nawą ośmiopołaciowy, nad sanktuarium i babińcem czteropołaciowe). Masyw nawowy najwyższy. U podstawy tamburów dachy koszowe, powyżej zwielokrotnione okapowe. Ściany powyżej opasania i wszystkie połacie dachowe opierzone gontem. Ponad nawą zrębowe sklepienie ośmiopolowe, w sanktuarium zwierciadlane. Portal w zachodniej elewacji i otwory okienne ościeżowe.
Znajdowała się tu ikona Matki Bożej z Dzieciątkiem otoczona postaciami proroków, która ocalała z pożaru cerkwi w Smolniku spalonej przez Tatarów. W latach sześćdziesiątych przeprowadzono generalny remont, w czasie, którego wywieziono jej wyposażenie. Trafiło ono do Działu Sztuki Cerkiewnej Muzeum – Zamku w Łańcucie.
Od 1972 r. cerkiew jest użytkowana jako filialny kościół rzymskokatolicki należący do parafii w Ustianowej. Obok znajduje się cmentarz z kilkoma starymi nagrobkami
i zachowanym starodrzewem.
Cerkiew w Równi należy do nielicznych zachowanych na terenie południowo-wschodniej Polski trójdzielnych cerkwi kopułowych.
Źródło: Bieszczadzkie Centrum Informacji i Promocji w Lesku
Oprac.: Agata Bałchan / ZETO-RZESZÓW
|
