Rybnica – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Klimontów.
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.
Miejscowość znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela. Miejscowość jest także punktem połączenia odnogi Małopolskiej Drogi z Tarnobrzega, przez Koprzywnicę i Sulisławice.
Historia
20 października 1863 stoczona została bitwa pod Rybnicą pomiędzy oddziałem powstańców styczniowych pod dowództwem pułkownika Dionizego Czachowskiego z oddziałami rosyjskimi pod dowództwem majora Czuti. Siły powstańcze: 650 piechoty i jazdy. Siły rosyjskie: 500 dragonów i piechoty. W wyniku bitwy oddział rosyjski został rozbity.
Według spisu ludności z 1921 roku liczba mieszkańców wynosiła: – wieś Rybnica – 15 domów i 121 mieszkańców, – osada młyńska Rybnica – 2 domy i 21 mieszkańców, w tym 10 wyznania mojżeszowego, – folwark Rybnica Bukówka – 1 dom i 20 mieszkańców, w tym 8 wyznania mojżeszowego. Około 1929 roku we wsi Rybnica istniał tartak i młyn do mielenia gipsu[2].
W lipcu 1944 r w trakcie Akcji Burza we wsi kwaterowała 4 kompania 2 Pułku Piechoty Legionów AK utworzona z oddziału partyzanckiego Jędrusie.
Zabytki
Mogiła żołnierzy carskich poległych w bitwie pod Rybnicą w 1863 r., nr rej.: 501 (t.) z 24.05.1993 r.
Źródło: Wikipedia.org
|
