Nawodzice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Klimontów. Wieś położona jest w dolinie rzeki Koprzywianki. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Historia
Zapiski historyczne wskazują, że Nawodzice istnieją od XIII wieku. W XVI i XVII wieku były własnością Ossolińskich. W wieku XIX miejscowość przynależała do dóbr Ledóchowskich z Górek Klimontowskich, a następnie, od 1881, Karskich również z Górek Klimontowskich. W części Nawodzic zwanej Żyznów znajdował się folwark. W dawnych czworakach do połowy lat 80. XIX wieku znajdowała się leśniczówka. W 1906 władze gminy wybudowały w Nawodzicach szkołę podstawową. W 1929 szkoła była dwuklasowa i miała cztery oddziały.
Działania wojenne I i II wojny światowej nie dotknęły wsi bezpośrednio. W okresie II wojny światowej mieszkańcy brali udział w walce z okupantem hitlerowskim głównie w szeregach Batalionów Chłopskich oraz Armii Krajowej, pomagali również partyzantom. W okresie akcji „Burza”, na początku sierpnia 1944, w folwarku Żyznów kwaterowało dowództwo 2 Dywizji Piechoty Legionów AK. W 1944, kiedy Armia Czerwona wkroczyła na teren ziemi sandomierskiej, nastąpiły aresztowania osób należących do Armii Krajowej. Z Nawodzic na Sybir wywieziono kilkunastu mężczyzn, m.in. Władysława Lasotę. Tuż po wojnie folwarki należące do Karskich z Górek Klimontowskich zostały rozparcelowane między mieszkańców wsi. Z okolicznych lasów utworzono natomiast leśnictwo Żyznów. Do połowy lat 80. XX wieku jego siedziba mieściła się w dawnych czworakach. Z inicjatywy mieszkańców utworzono Oddział Ochotniczej Straży Pożarnej i wybudowano remizę strażacką. W 1987 dzięki staraniom ówczesnego księdza proboszcza Andrzeja Wołczyńskiego i ofiarnej pracy mieszkańców wsi, wybudowano kaplicę pw. Matki Bożej Królowej Polski.
Turystyka
Przez wieś prowadzi zielony szlak rowerowy z Sandomierza do Ujazdu oraz szlak Małopolska Droga św. Jakuba.
Źródło: Wikipedia.org
|
