Łukowiec – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Koprzywnica, w sołectwie Łukowiec. W administracji kościelnej rzymskokatolickiej wieś położona w archidiecezji lubelskiej, w diecezji sandomierskiej, w dekanacie koprzywnickim, w parafii pw. Matki Bożej Różańcowej.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.
W 1998 r. Łukowiec miał 300 mieszkańców i 112 gospodarstw o łącznej powierzchni 298,41 ha.
Obecnie w Łukowcu znajduje się kościół katolicki pw. NMP Wspomożycielki Wiernych i Szkoła Podstawowa.
Historia
Wieś Łukowiec w źródłach historycznych nosi nazwę: Lucawicz, Lukowiecz i Lukowyecz. Początki wsi sięgają XI wieku. Osada ta z nadania monarszego w latach 1147-1149 stała się własnością klasztoru cystersów w Jędrzejowie. Zapewne przed 1250 r. jakieś dobra (sortes) w Łukowcu nabył także opat pobliskiego klasztoru koprzywnickiego; i dalsze w drodze zamiany w 1368 r. Przywileje książęce (ekonomiczne i sądowe) dla klasztoru cystersów w Koprzywnicy z II poł. XIII wieku obejmują również dobra w tej wsi.
Spory graniczne między klasztorami cysterskimi: jędrzejowskim i koprzywnickim o dobra w tej wsi spowodowały, że ten ostatni w roku 1424 r. zdecydował się sprzedać rolę mieszczanom koprzywnickim zwaną Sierocina i łąkę zw. Długa wraz z zagajnikiem (z wyjątkiem gaju zwanego Konow). Te dwa klasztory jeszcze później (1460 i 1477) toczyły między sobą spory graniczne (głównie posesoryjne) o dobra w Łukowcu.
W 1578 r. Łukowiec (jak i pobliskie Błonie) były we władaniu szlachetnego Jędrzeja Niedrzwickiego z Niedrzwicy, który płacił podatek z 4,5 łana, 9 kmieci, 1 zagrodnika, 2 komorników i 2 ubogich.
W 1827 r. Łukowiec miał 13 domów i 142 mieszkańców; był wsią prywatną (ziemiańską) należącą do parafii w Łoniowie.
W 1884 r. Łukowiec był osadą wiejską, w której było 16 domów i 148 mieszkańców na 171 morgach; miejscowy folwark (administracyjnie należał do klucza łoniowskiego) miał powierzchnię 254 morgi (z czego 187 mórg gruntów ornych i ogrodów, 41 mórg łąk, 8 mórg pastwisk, 3 morgi wód, 15 mórg placów i nieużytków), 6 budynków z drzewa, młyn wodny, wiatrak i cegielnię.
W 1929 r. w Łukowcu było 16 domów i 104 mieszkańców; Publiczna Szkoła Powszechna (1 klasa) mieściła się w budynku byłej rosyjskiej straży granicznej.
Obecnie części wsi Łukowiec noszą nazwy: Dworskie, Kępa Krzcińska, Kocmyrz, Las Rządowy, Majorat-Popówka, Majorat-Zaródcze. Wśród obiektów fizjograficznych występują nazwy: Błonie – pola, Dworskie – pola, Kliny – pola, Kocmyrz – pola, Leszcze – pola, łąki, Nadrudki – pola, Zadębinie – pola, Zaogrodzie – pola.
Źródło: Wikipedia.org
|
