Sufczyn – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Dębno.
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie tarnowskim.
Nazwa
Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Suchczyn wymienia w latach (1470-1480) Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis.
Historia
Sufczyn powstał w 1317 lub 1357 w oparciu o przywilej Władysława Łokietka. Zezwolił on Mściwojowi z rodu Pobogów dziedzicowi Dębna za poczynione przezeń na rzecz tego księcia, a późniejszego króla zasługi i służby osadzić wieś na prawie średzkim, wraz z immunitetem ekolasu przez który przepływała rzeka Brzeźnica. Do XVIII w. Sufczyn był nazywany Suchczynem.
Sufczyn do 1934 był gminą. Ostatnim wójtem był Piotr Witek a przed nim urząd ten sprawował wiele lat Adam Michałek. Po utworzeniu gmin zbiorowych w 1934. Sufczyn przyłączono do gminy Dębno.
W Sufczynie znajduje się figura św. Jana Nepomucena. Ustawiona została na kamiennym, ogzymsowanym postumencie, na którego czołowej ścianie widnieją dwa płaskorzeźbione kartusze z herbami Nowina i Trąby oraz wykonana współcześnie z figurą antyczną maiuskułą łacińska inskrypcja informująca, iż figurę ową ufundowali Józef Janota z żoną Teofilą. A stało się to 6 października 1751.
Wieś położona jest na pograniczu dwóch krain geograficznych. Południowa część miejscowości z przysiółkami: Górny, Rajsko, Granice i Zagórze znajduje się na północnym krańcu Karpat a dokładniej Pogórza Wiśnickiego. Północna część Sufczyna z przysiółkiem Dolny i okolicami trasy krajowej nr 4 należą już do Kotliny Sandomierskiej. Przez wieś przepływa rzeka Kisielina.
Źródło: Wikipedia.org
|
