Smerek (1222 m) – szczyt w Bieszczadach Zachodnich. Pod taką nazwą najczęściej jest opisywany na mapach i w przewodnikach. Na niektórych jednak mapach opisany jest pod nazwą Wysoka. 
Położenie i topografia
Smerek jest przedłużeniem na zachód grzbietu Połoniny Wetlińskiej. Granicą jest Przełęcz Mieczysława Orłowicza (1075 m n.p.m.), przez którą sąsiaduje on z Szarym Berdem. Na zachodzie grzbiet opiera się o doliny Wetliny i potoku Kindrat. Na północ odbiega z wierzchołka długi grzbiet, który między innymi poprzez Wysokie Berdo, Siwarnę, Połomę i Tołstą ciągnie się aż po Jezioro Solińskie, wcinając się pomiędzy doliny Sanu i Solinki. Zwornik usytuowany nieco na wschód wysyła ku północnemu wschodowi grzbiet Magurki opadający następnie do doliny Sanu, natomiast w kierunku południowym odchodzi ze szczytu ramię kulminujące w Stropie (1016 m n.p.m.). Północno-zachodnie stoki odwadnia Kindrat, dopływ Wetliny mający swoje źródło na zachód od wierzchołka Smereka, południowo-zachodnie zaś – Wetlina i jej spływające ze zboczy niewielkie dopływy. Na stoku północno-wschodnim są położone źródła potoków Hulski oraz Berdo.
Opis szczytu
Do wysokości 1050–1100 m n.p.m. stoki są porośnięte lasem; wyżej występuje połonina. Smerek ma dwa wierzchołki. Oddzielone są trawiastym obniżeniem, które przez miejscową ludność nazywane było dawniej Dołyną, zaś bardzo stromy północny stok Smereka – Ścianą. Północny, wyższy wierzchołek jest oddalony o kilkadziesiąt metrów od południowego i występuje w nim tzw. szczelina tensyjna. Na udostępnionym dla turystów wierzchołku południowym znajduje się żelazny krzyż w miejscu, gdzie piorun zabił turystę. Połoniny znajdujące się na północnych stokach Smereka jeszcze do lat 40. XX wieku stanowiły własność Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo w Rajskiem.
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin na Smereku rośnie turzyca skąpokwiatowa i groszek wschodniokarpacki.
Turystyka
Z połonin Smereka rozciągają się szerokie panoramy widokowe. Z najwyższego punktu góry roztacza się panorama Bieszczadów i Gór Sanocko-Turczańskich, jednak ze względu na przepisy Bieszczadzkiego Parku Narodowego, w którym Smerek się znajduje (zachodnia jego granica przebiega zachodnim stokiem), umożliwiające poruszanie się jedynie wyznaczonymi szlakami, można wejść tylko na niższy szczyt południowy, gdzie stoi metalowy krzyż.
Widać stąd Połoninę Wetlińską, pasmo graniczne z Wielką Rawką i Riabą Skałą, Pasmo Łopiennika i Durnej, Wysoki Dział z Wołosanią a także miejscowości Wetlina oraz Smerek. Wiedzie tam oznakowany na czerwono Główny Szlak Beskidzki; z kolei północny stok trawersuje czarny szlak Jaworzec – Przełęcz Orłowicza.
Piesze szlaki turystyczne
szlak turystyczny czerwony Główny Szlak Beskidzki na odcinku wieś Smerek – Smerek – Przełęcz Orłowicza – Połonina Wetlińska
z Przełęczy Orłowicza 0.30 h (↓ 0.20 h), ze schroniska "Chatka Puchatka" 2.05 h (↓ 2.10 h)
z miejscowości Smerek 2.40 h (↓ 2 h)
Źródło:http://pl.wikipedia.org/wiki/Smerek_%28Bieszczady%29
| 
