Łokieć – nieistniejąca już wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska, na północ od miejscowości Muczne przy granicy z Ukrainą nad Sanem. Obszar dawnej wsi stanowi obecnie torfowiskowy rezerwat przyrody Łokieć.
Wieś została lokowana przed 1580 r. na prawie wołoskim, stanowiła własność Kmitów. Po II wojnie światowej (w ramach akcji oczyszczania pasa przygranicznego) wieś uległa całkowitemu wysiedleniu, a większość terenu dawnej wsi (na wschód od Sanu) znalazła się na obszarze ZSRR. Pozostała zabudowa i infrastruktura zostały po 1945 r. całkowicie rozebrane.
Do 1934 roku odrębna gmina jednostkowa, a w latach 1934-1945 gromada w zbiorowej gminie Tarnawa Niżna, należącej do powiatu turczańskiego w woj. lwowskim (do 1931 woj. stanisławowskie). W latach 1945-51 w obrębie powiatu leskiego w woj. rzeszowskim, w 1952-72 powiatu ustrzyckiego, a w 1972-75 powiatu bieszczadzkiego w tymże województwie (1952-54 i od 1973 w gminie Lutowiska (Szewczenko)). W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Demografia
W 1921 Łokieć zamieszkiwały 392 osoby (w 68 domach mieszkalnych):
365 wyznania greckokatolickiego
22 wyznania rzymskokatolickiego
5 wyznania mojżeszowego
Źródło: wikipedia.org
|
