Kościół znajduje się w centrum wsi, po lewej stronie drogi z Rymanowa do Jaślisk. Położony jest na wzniesieniu, nad rzeczką Tabor, w otoczeniu starodrzewia. Wokół placu kościelnego zachowały się pozostałości XVII-wiecznych wałów obronnych i fragmenty kamiennego muru. Na wschód od kościoła znajduje się grota Matki Boskiej z Lourdes, a u podnóża wzniesienia od południa pomnik ku czci ofiar II wojny światowej. 
Kościół wybudowany jest w konstrukcji zrębowej z wieżą o konstrukcji słupowo-ramowej. Poszycie ścian stanowi gont. Do prezbiterium przylega murowana z kamienia, otynkowana zakrystia.
Jest to świątynia orientowana, złożona z prezbiterium na rzucie prostokąta zamkniętego od wschodu trójbocznie i prostokątnej, szerszej nawy, do której od zachodu dostawiona jest wieża o rzucie zbliżonym do kwadratu. Wieża ta z kruchtą w przyziemiu jest nieco odsunięta od korpusu nawowego i połączona z nim przejściem. Do prezbiterium przylega od północy zakrystia na rzucie prostokąta.
Prezbiterium i nawa są równej wysokości, nakryte oddzielnymi dachami dwuspadowymi o pokryciu z blachy (dach prezbiterium jest nieco niższy od dachu nawy). W kalenicy dachu nawy znajduje się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę zwieńczona latarnią. Niska wieża posiada lekko pochyłe ściany i nakryta jest dachem namiotowym zwieńczonym pseudolatarnią. Zakrystia nakryta jest dachem dwuspadowym.
Wnętrza nakryte są stropami z fasetą. Ściana tęczowa zamknięta jest łukiem spłaszczonym; na belce tęczowej rzeźbiarska Grupa Pasji z 1 poł. XIX w. Wewnątrz zachował się XVII-wieczny portal (prowadzący z prezbiterium do zakrystii) – kamienny, fazowany, o prostokątnym wykroju z wyrytą w nadprożu datą:”1647”, ze starymi żelaznymi drzwiami i kowalskiej roboty zamkiem i antabą.
Na wyposażenie kościoła składają się m.in.: ołtarze z 2 poł. XVIII w. – ołtarz główny późnobarokowy z malowanym na desce obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 1636r. i dwa ołtarze boczne przeniesione z cerkwi w Kamionce. Zachowały się także późnobarokowe kamienna chrzcielnica (ok. 1720), ambona (1759) i prospekt organowy (1756). W zakrystii przechowywana jest drewniana tablica upamiętniająca konsekrację kościoła w 1756r.
Parafia w Króliku Polskim istniała już w XV w. (wzmiankowana w 1469r.) Pierwotny średniowieczny kościół zniszczony został w 1624r. w czasie najazdu tatarskiego. Wkrótce, bo już w 1647 r. świątynię odbudowano i częściowo przekształcono doadjąc murowaną z kamienia zakrystię ze karbcem na piętrze. Równocześnie kościół ufortyfikowano, usypując obronny wał i budując kamienny mur (pozostałości zachowane do dziś). Obecnie istniejący kościół wybudowano w 1754 r. z fundacji Wacława Hieronima Sierakowskiego, biskupa przemyskiego i konsekrowano w 1756r. Pozostawiono XVII-wieczną murowaną zakrystię i prawdopodobnie wykorzystano część budulca starej świątyni. Kościół ten został uszkodzony w czasie działań wojennych w 1944 r. (zwieńczenie wieży), zabezpieczony po 1945r. i restaurowany w 1950r. Ponowny remont przeprowadzono w 1969r. (m.in. ufundowano wówczas nową dekorację malarską wnętrza).
|
