Kościół położony jest w odległości ok. 2 km od kościoła parafialnego i ok. 1 km na południe od centrum wsi, w pobliżu lasów i potoku Świętokrzyskiego. Jest to sanktuarium odpustowe (odpusty: 3 V – Znalezienie Krzyża św. i 14 IX – Podwyższenie Krzyża św.)  
Prezbiterium kościoła zwrócone jest w kierunku południowym. Wzniesiony w konstrukcji zrębowej, na kamiennym podmurowaniu, szalowany gontem. Jednoprzestrzenny, na rzucie prostokąta zamkniętego trójbocznie od południa. Dach dwuspadowy z sześcioboczną wieżyczką na sygnaturkę nakrytą daszkiem namiotowym sześciopołaciowym, kryte blachą.
We wnętrzu płaski strop z fasetą, na ścianach neobarokowa polichromia o motywach architektonicznych. Otwory okienne prostokątne zamknięte półkoliście (z wyjątkiem prostokątnych okien w elewacji północnej) z dwudziestowiecznymi witrażami.
Na wyposażenie kościółka składa się: ołtarz główny z 2 poł. XVIII w. (przerobiony w 1869r.) z krucyfiksem z 4 ćw. XVII w., krucyfiks na zewnętrznej północnej ścianie kościoła z końca XIXw., kamienna kropielnica z XIX w. oraz dwa obrazy: „Wyoranie krzyża” – autorstwa Lisowskiego (1926) i „Znalezienie krzyża przez św. Helenę” – autorstwa Strzeleckiego (1937).
Powstanie kościółka wiązane jest z miejscowymi legendami o cudownym znalezieniu krucyfiksu. Według jednej z nich miał on pojawić się w Klimkówce przypływając potokiem (zwanym dziś świętokrzyskim). Inne podanie mówi o znalezieniu figury Ukrzyżowanego przez miejscowego rolnika w trakcie prac ornzch. Krucyfiks otoczony został kultem i wzniesiono dla niego drewnianą kaplicę.
Pierwszy kościółek wzmiankowany jest w 1639r. Obecny zbudowano w 1868r. W jego wnętrzu, w ołtarzu głównym umieszczono cudowny krucyfiks, pochodzący z 4 ćw. XVII w. Wewnętrzne ściany kościoła uzyskały dekorację malarską odwzorowującą podziały architektoniczne. W 1890 r. dobudowano od północy niewielką kruchtę. W 1938r. kościół gruntownie odremontowano (wymieniono szalunek ścian, a gontowe porzcie dachu zastąpiono blachą). Kolejny kompleksowy remont kościoła przeprowadzono w latach 80.XXw. Rozebrano wówczas kruchtę a korpus kościoła przedłużono w kierunku północnym.
|
