Kościół obecnie przeniesiony do Zmiennicy został wybudowany przez hr. Tarnowieckiego w 1810 r. na planie krzyża. Położony na niewielkim wzniesieniu, zbudowany z drzewa modrzewiowego (prezbiterium i przednia część nawy po trzeci filar); rozbudowany w 1844 r., a konsekrowany w 1854 r. ("Paulini" - Księga 300-lecia). Był pod wezwaniem św. Katarzyny.  
Szerokość geograficzna 4940\'24.4''N
Długość geograficzna 2157\'59.1''E
Dachy kryte blachą: nad nawą dwuspadowy ze szczytem i okapem od frontu, nad prezbiterium i transeptem o niższej kalenicy, zakończone trójpłatowo, nad zakrystią i kaplicą pulpitowe. Wieżyczka na sygnaturkę, nad transeptem, sześcioboczna z lararnią obita blachą. Kościół na zewnątrz szalowany deskami. Po lewej stronie zakrystia wymurowana z cegły (2 poł. XIX w.), po prawej - pomieszczenie (loggia - współczesna kościołowi) dla kolatorów kościoła biorących udział w nabożeństwach. Wejście oddzielne, bezpośrednio z zewnątrz.
Na placu przykościelnym mieścił się cmentarz, a dookoła otaczała fosa wypełniona wodą. Od strony południowej przylegał las pięknie odbijający głos dzwonów, a od południowego zachodu - staw. Dookoła rosły piękne stare lipy. Na tak wielką parafię, obejmującą kilka wsi, kościół był mały i ciasny.
Wewnątrz skromnie urządzony, nie szalowany, korpus trójnawowy wydłużony z transeptem o płytkich ramionach. Nawy boczne wydzielone trzema parami drewnionaych, ogzymsowanych filarów, połączonych między sobą i ze ścianami za pomocą arkad o łuku spłaszczonym, które wyznaczają trzy przęsła naw, transept i łęczę. Stropy z profilowanymi fasetami, w nawie głównej o charakterze pozornego sklepienia zwierciadlanego, w nawach bocznych i ramionach transeptu dwupłatowe, przedzielone belkami stropowymi. W pozostałych pomieszczeniach stropy płaskie. Kaplica otwarta do prezbiterium arkadą. Chór muzyczny o prostym parapecie wsparty na dwóch słupach. Otwory okienne i drzwiowe prostokątne, stolarka wielokwaterowa. W wejściach do zakrystii dwoje drzwi klepkowych. Drzwi główne dwuskrzydłowe, klepkowe z klamką, na niej data: 1874 i litera "C".
Ołtarz główny umieszczony w zamkniętym trójbocznie krótkim prezbiterium, klasycystyczny (pocz. XIX w.), kulisowy, z trzema parami kolumn na wysokim cokole z głowicami ozdobionymi liśćmi akantu, w stylu korynckim. W górze ołtarza, w polu głównym - obraz Trójcy Przenajświętszej, okolony ozdabiającą draperią, bardzo zniszczony, późnobarokowy (XVIII w.). Tabernakulum rokokowe, trójdzielne (ok. 1760 r.) z bogatą dekoracją sznycerską, ujęte i zwieńczone wolutami. W jego bocznych skrzydłach - relikwie kości świętych. Pochodzi z głównego ołtarza kościoła parafialnego w Starej Wsi, przeniesione w 1848 r. W chwili przewożenia kościoła, ołtarz był wymalowany w kolorze ciemnozielonym. Tabernakulum w kolorze jasnym, popielatym. Całość bardzo mocno zniszczona.
Przed głównym ołtarzem jako jego stopień wmurowana płyta nagrobna A.D.E. wykonana z piaskowca, częściowo zasklepiona, umieszczona na grobowcu, prawdopodobnie pierwszego fundatora kościoła - Wzdowskiego, położona przez jego syna Jana Wzdowskiego, z napisem w jęz. łacińskim: "Jan Wzdowski i Rodzice swojemu najukochańszemu i rodzonemu Panu na włościach, który zszedł ze świata w sobotę, w wigilię św. Bartłomieja 1539 r." i pięcioma herbami: Szreniawa, literami: J.W. i w narożnikach: Szreniawa, Jastrzębiec, Gozdawa, Grzymała.
Dwa ołtarze boczne barokowo-klasycystyczne (ok. poł. XIX w.), umieszczone w bocznych kaplicach transeptu po obydwu stronach nawy głównej, zbudowane podobnie jak ołtarz główny, z dwoma parami kolumn. W polach glównych obrazuy ozdobione draperiami, bardzo zniszczone. W ołtarzu po lewej stronie obraz św. Rodziny (opuszczony) i drug: Matki Bożej Różańcowej (umieszczony na stałe), nad nim medalion z obrazem Najświętszego Serca Jezusowego. W ołatrzu po prawej stronie obrazu Przemienienia Pańskiego (opuszczony) i drugi: Ukrzyżowanie Chrystusa Pana (na stałe umieszczony), a nad nim medalion z obrazem św. Bartłomieja. Obydwa boczne ołtarze, podobnie jak główny, ciemnozielone, dość zniszczone z brakującymi elementami.
Po lewej stronie obok bocznego ołtarza - mała ambona barokowa (ok. 2 poł. XVII w.) z baldachimem zwieńczonym rokokowum kartiuszem z 2 poł. XVIII w. Pośrodku kościoła stały dwa rzędy czarnych drewnianych czteroosobowych ławek po pięć w rzędzie. Posadzka w starej przedniej części kościoła wykonana z płyt piaskowcowych, a w części dobudowanej - drewniana podłoga. Filary ogzymsowane, ozdobione kolorowymi ornamentami roślinnymi. Ściany nie szalowane, na nich po obydwu stronach kościoła stacje Drogi Krzyżowej, pod oknami kolorowe ornamenty. Strop zdobiony kolorową polichromią z pocz. XIX w., iluzjonistyczną, architektoniczną z przedstawieniami figuralnymi: św. Trójcy, Wniebowzięcia MB, św. Barbary, św. Jacka oraz Aniołów.
Ostatnio pracujący w tym kościele proboszczowie: ks. Prebędziak, ks. Pieńkoś, ks. Szmuc, ks. Janusz, ks. Bardzik, ks. Nowakowski, ks. Jan Dziedzic - prałat.
Po drugiej wojnie światowej, w związku z wybudowaniem nowego kościoła w Jasionowie, od 1954 r. stary drewniany kościół opuszczono i postanowiono rozebrać, gdyż przeszkadzał, stojąc tuż przed głównym wejściem nowego kościoła. Władze administracyjne, obawiając się przeniesienia do innej miejscowości, nie dały zezwolenia na jego rozbiórkę. W kilka lat później został uznany za zabytek. Od tego czasu, pozostawiony w stanie nieużywalności, ulegał systematycznemu zniszczeniu.
|
